Qui hagi tingut l’oportunitat d’allotjar-se al Perxe sabrà que aquesta casa es troba a l’extrem més antic del poble del Molar. Dissenyada de nou, consta avui en dia de sis habitacions dobles, totes elles batejades amb noms molt arrelats a la terra, una de les quals es diu Gala. Aquesta està ubicada a la primera planta, damunt mateix de la biblioteca del Centre Quim Soler, per la qual cosa no és d’estranyar que tant al prestatge com a cada tauleta de nit trobem algun llibre, la lectura del qual aportarà caliu i seguirà endolcint l’estada. Gala té com a emblema el roig del vi i el foc. Per més que la passió més ardent també podria encabir-s’hi a causa de la grandària del llit. En qualsevol cas, jo no vaig arribar a intimar tant amb els autòctons, però aquest color càlid sempre és present a la cambra, i això sí que puc dir-ho en primera persona. Podem trobar-lo tant a la vànova com a les cortines, així com també de bon matí, quan la primera llum del dia comença a escolar-se per aquest teixit i et fa acudir al vidre, obrint el balcó de bat a bat, fins que s’aprecia una lluminositat que va obrint-se camí des de la muntanya, ressaltant terrenys, com un vel que avança lentament per la comarca i l’omple de matisos. Més tard, quan al vespre, després d’una jornada trepidant caminant sobre el terreny tornem a la cambra i no hi ha més que silenci, trobarem a la taula d’escriptori una gerra d’aigua fresca per als més assedegats.